9
Gece gece
Uzandım dalgalara
Dayadım sırtımı kuma, çakıla
Gözlerimde gökyüzü
İçimde koca bir geçmiş...
Aklım, minicik kısmını kullanabildiğim aklımda
Gönlüm hiç eskimeyen romantik düşlerimde
Dilim, "hayat bayram olsa" şarkısını söylüyor...
Sonra bir bakıyorum yıldızlar bana göz kırpıyor; davet var, büyük bir davet! "Tamam da" diyorum, "nereye?"
"Gece leylak ve tomurcuk kokuyor" Ruhuma sosyalist düşlerim sızıyor Eşitlikçi, adil, yumuşacık, tül gibi bir dünya burnumda tütüyor
Yıldızlar beni kendine çağırıyor
Ben dünyayı bırakıp gidemiyorum
Çünkü her şey eteğimden çekeliyor...
Albinioni'nin adagiosu geliyor bir yerlerden, koy'umuzu kaplamış...
Huzur diyorum, unut diyorum, umut dememek olmaz tabi... Dememle ufku; umutsuz, karamsar yoldaşlar (!) kaplıyor... Diyorum, "Ne bu hâl?"
"Anlamadık?" diyorlar...
Diyorum, "Siz kendinize de ütopyamıza da yoldaşlığı bırakmışsınız. Olabilir, vazgeçebilir de insan, en sevdiklerinden bile. Ama o zaman, solcu sosyalist demeyeceksiniz kendinize? Adını doğru koymalı her şeyin."
Susturuyorlar beni, sus diyorlar. Susar mıyım, susmam, susamam!
Devam ediyorum,
"Ne oldu inanç ve umut üreten devrimciliğimize? Hani 'yaşamak güzel şey be kardeşim' idi? Bir adam, bir dönem, nasıl devirebilir devrimciliği? Aferin bize! Çok üzgünüm, çok; bu kadar umutsuz kaldığımız, öfke ve karamsarlığımız yüzünden hayatı ıskaladığımız, o cânım enerjimizi kaybettiğimiz için... Soluksuz kalarak, bir de yaşama sevdası olmadan nasıl olacak? Emekli oldunuz sanırım?"
Sonra tabi, yüzümü göğe, yıldızlara çevirdim. Çünkü benim adım gökyüzü. Ve dedim ki kendime,
"Gökte yangın var, yıldızlar yanıyor! Ve sönüyor, kayıyor. Peki ama bu dünya, şu sonsuzlukta nasıl düşmeden dönüyor?"
Etraftan sesler geldi; TV haberleri, kadın mızıldanmaları, erkek homurtuları. Bir tek çocuklar neşeliydiler; bıcır bıcır gülüşüp koşuşuyorlardı. Yetişkinlere, "Kumda iyi oynamalar size!" dedim, sonra da yüzümü şu koca hayata dönüp konuştum,
"Yahu nasıl da akıl sır ermez, nasıl da büyülü bir masalsın sen!"
-- Adversting 7 REKLAM ALANI --