SONBAHAR VE HAZAN

Yine sonbahar yapraklarının yarısı yeşil yarısı sarı

Ruhumda depreşir bu mevsimde yaralar… 

İlkokula adım attığım o yıllarda, siyah beyaz önlüğümün içinde siyah beyazdı  isteklerim ve düşlerim,  çantamda tandırda pişmiş yarım kete için de saklıydı sevinçlerim …

‘’Bir gazoz ve krakeri bir arada göremedik’’ demişti bir dostum evet doğruydu gazozu bulsakta paylaşılırdı on kişi arasında ve damağımızda iki damlacık tadı kalırdı. Şimdi dev marketler de talan edercesine alış veriş yapanlara ifritim bundan

Halen bir gazozu tek başıma içemiyorum eksik his ediyorum kendimi

gözleri ışıltılı, maaşını değil geleceğimizi hesaplayan öğretmenlerimi özlüyorum…

Mahallemdeki tek bakkalda karton kutuda yiyebileceğim kadar  aldığım vanilya kokan gofreti özlüyorum…

Kalemimi ve silgimi ikiye bölüp, paylaştığım sıradan değil sıra arkadaşlarımı özlüyorum…

Kerpiç evlerinin önünde oturup çoraplara yama yapan annelerimizin teyzelerimizin o samimi muhabbetlerini özlüyorum…

Evet her şey yarımdı.  Çorabımız yamalıydı ama yüreğimiz tam ve sağlamdı. Şimdi ise her şey tam yürekler yarım yüzler plastik.

                                                          ***

Yine sonbahar okullarda zillerin çalınması ile beraber sevincim hüzünüm birbirine karışır. Gözüm de canlanır siyah beyaz koca yıllar.

Şimdi en asi halimle isyan ederim değer yargılarımın ellerimde kayıp gitmesine,

Alsınlar başlarına çalsınlar dev AVM’lerini  hatta evimi arabamı da alsınlar.

Bana çocukluğumu, değerlerimi simgeleyen siyah beyaz önlüğümü ,onurumu ,değer yargılarımı Cumhuriyetimi ve bir şişe gazozda saklı  tütsülü   mutluluğumu  geri versinler….