Kişisel çıkar siyaseti yapanlara asla pirim verilmemeli

Umut ne kadar büyümüş ise sonrasındaki kaybın acısı da, öfkesi de bir o kadar büyük oluyor.

Seçimler öncesi kocaman bir umuda sarılan ve AKP iktidarının tarih olmasını isteyen halk kesimi büyük bir hüsran, umutsuzluk, korku ve çaresizlik içinde kalakaldı.
"Kimseye acımayacağım, kimse için kendimi paralamayacağım, yardım etmeyeceğim, sürünsünler, beter olsunlar, artık sandığa da gitmeyeceğim.... " Gibi bir sürü söz söylenir oldu.

Bilirsiniz, derinlerden çıkamıyorsan daha derine, dibe varıp ayağını vurup yükselebilirsin. Dip neresi? Bundan fazla dip olur mu? Oluyor çünkü bize demokrasi ve cumhuriyet altın tepside sunuldu. Çok şeyin mucadelesini vermedik. Mücadele edilmeden kazanılan da miras yedi gibi kolay harcanıyor maalesef.

Peki ne yapacağız, bundan sonra nasıl olacak? Bu kez oluyor dediğimiz zamanda bile olmadı mı diyorsunuz? Öyleyse gerçekçi olup, aynayı kendimize çevirip bakmanın vakti gelmiş demektir.

Ne yaptıysak, nasıl yaptıysak önümüze döküp düşüneceğiz. Muhalif olan herkesin, hepimizin yaptığı ve yapamadığı ne? Aynı girdilerle çıkan sonuç hep aynı olur. Sonucu değiştirecek ne yapılabilir önce bunu tartışalım.

Kişilerin hiç önemi yoktur, farklı kişilerle aynı yöntem yine aynı sonucu verir. Değişim şart ancak değişim ilkeleri hayata geçirerek, eylemleri ve yöntemleri değiştirirsek sonuç elbet değişecektir.

Her alanda seçim olsun olmasın halk ile bir araya gelmenin, dinlemenin, çözüm üretmenin yolları aranmalı. Bir mahallede, köyde, fabrikada her nerede olursa olsun kurulacak küçük birliktelikler gün gelir bütüne ulaşır.

Ve en önemlisi de kişisel çıkar siyaseti yapanlara asla pirim verilmemeli. Hangi parti ve görüşten olursa olsun. Örgütlenme kişiler üzerinden değil fikirler ve ilkeler üzerinde olmalı. Aksi hep aynı tas aynı hamam.

Vazgeçmek kolay mücadele zordur ancak kararlı mücadele her zaman kazanır. Umut bitti mi herşey biter. Umudu büyütmeli çünkü umut hep vardır.